Nog geen half jaar geleden werden we verrast door het exorbitante transferbedrag van € 222 mln. waarvoor voetballer Neymar door FC Barcelona verkocht is aan PSG. Waar we in beginsel dit als schandelijk en onmogelijk bestempelden, hebben we dit inmiddels geaccepteerd en is het de nieuwe status quo geworden in de voetbalwereld. Ik betrapte mezelf er laatst op dat ik op dezelfde manier kijk naar de hoogte van gebouwen. Sinds de definitieve goedkeuring van de Zalmhaventoren met 215 meter, kijk ik met andere ogen naar andere torens in Rotterdam. Daar waar de 150 meter hoge torens op de Wilhelminapier als de max gezien werden, is de hoogte van de Zalmhaventoren een nieuw referentiekader qua hoogte geworden.
De stad Rotterdam heeft de afgelopen vijf jaar een enorme inhaalslag gemaakt. Voor de crisis werd door institutionele beleggers heel kritisch naar Rotterdam gekeken. Het centrum werd gekenmerkt door veel kantoren, weinig levendigheid, weinig aantrekkelijke openbare ruimte en een waardeontwikkeling van woningen die achter liep ten opzichte van de andere grote steden.
Door de keuze die Rotterdam heeft gemaakt om tijdens de crisis te blijven investeren – in bijvoorbeeld het bouwen van het nieuwe Stationsgebouw, de Markthal, het gebied rond de Meent en Witte de Withstraat – ondergaat de stad aan de Maas op dit moment een grote sociaaleconomische metamorfose. Het resultaat; een enorme vraag naar woningen. Zelfs Amsterdammers weten de weg naar Rotterdam te vinden, wie had dat ooit gedacht?
Doorpakken is voor Rotterdam in deze wel noodzakelijk om de positieve lijn vast te houden. Om de grote vraag naar woningen in de stad te kunnen invullen, is bouwen in de hoogte onontkoombaar en moeten we straks niet gek opkijken als 300 de ‘nieuwe standaard’ is. Wat mij betreft gooit Rotterdam de laatste restjes schroom van zich af en blaast het nog wat hoger van de toren.
BRON
Business Magazine voor de vastgoedbranche
Rotterdam in ontwikkeling 2017
